Deze serie gaat over de sculpturen van de ArtZuid route in Amsterdam te verbinden met rouw.
Verlies is onlosmakelijk verbonden met het leven. Liever staan we hier niet bij stil. Rouw is de keerzijde van de liefde en iets wat je lief is verliezen doet pijn of het nu gaat om overlijden, werk, scheiding gezondheid en/of toekomstverwachtingen.
Ik begin met de kunstenaar Joseph Klibansky, die de sculptuur maakte van de godin Afrodite uit de Griekse mythologie met een Afrikaans olifantenmasker op.
Voor mij roept dit de associate op met: ‘Welk gezicht laat jij zien als je in de rouw bent?’
Hoe voel je je van de binnenkant en laat je dit ook zien aan de buitenkant? Wat voor masker heb je op?
We kunnen allemaal zien hoe iemand eruit ziet en dat betekend niet dat de persoon zich ook zo voelt. Het is uiteraard goed als het hetzelfde is. In de rouw probeer je je groot te houden, je wilt niet altijd laten zien hoe verdrietig je bent.
Tijdens de lotgenoten groepen, die ik als vrijwilliger begeleidt voor Humanitas, maken de deelnemers halverwege een tekening van de linkerhelft van hun gezicht en de rechterhelft van hun gezicht. De ene kant hoe hun binnenkant eruit ziet en de andere kant hoe hun buitenkant eruit ziet. Dit zijn meestal hele mooie en verdrietige tekeningen, die heel inzichtgevend zijn. Zeker als de deelnemer erover verteld. Dit toont duidelijk dat de binnenkant bij rouw anders is dan de buitenkant en dat we dit niet altijd durven tonen.
Een mooi beeld en een mooi stukje tekst. Het klopt dat we ons verdriet liever niet willen laten zien, want dan stel je je kwetsbaar op. Hoe zou de wereld er uitzien als we dat wat vaker zouden doen?
Ik denk dat er meer verbinding zou zijn als we ons vaker durven openstellen met ons verdriet.