Situatie na verlies
Na het overlijden van mijn vader en later mijn partner, Paul, leek het wel of mijn hoofd vol was, er kon niets meer in. Zolang ik op routine kon leven, ging het goed. Zodra er iets nieuws op mijn pad kwam, kon ik dit niet verwerken en raakte ik gestrest. Na het overlijden van mijn partner functioneerde ik daarom vooral op de automatische piloot.

Mijn neef die zijn vriendin jaren daarvoor was verloren, gaf mij het advies om de eerste zes maanden geen belangrijke beslissingen te nemen, omdat je het niet kunt overzien. Dit was een goed advies: even niets hoeven en als het kan, beslissingen gewoon uitstellen. Nog niet nadenken over verhuizen, financiën, belastingaangifte en/of van baan veranderen. Dat ik even niets hoefde was een opluchting en creëerde rust en ruimte in mijn hoofd.

Beslissingen en rouwen
Vlak voor het overlijden van Paul moest ik een beslissing nemen of ik voor mijn werk een half jaar voor een project naar Nigeria zou gaan. Paul wilde mee en was enthousiast, wat helemaal fantastisch was en goed voelde.
Na zijn plotselinge overlijden wilde ik niet weglopen voor mijn gevoelens en ook niet weg uit mijn vertrouwde omgeving. Naar Nigeria gaan zou uitstellen van het rouwproces voor mij betekenen en ik wilde me liever er aan overgeven. Ik moest er toch doorheen. Ook voelde het niet goed om er alleen heen te gaan. Over de veiligheidsmaatregelen ter plekke maar niet te spreken. Gelukkig had mijn manager dit in de gaten en vroeg alleen “Nigeria is zeker geen optie meer?” Ik hoefde dat alleen maar te beamen.
Nu, vele jaren later, weet ik dat je je rouw meeneemt, uitstellen c.q. vermijden kan gebeuren, het haalt je alleen op een gegeven moment weer in.

Hoe zit het dan met kleinere taken? Zelfs deze kun je voor je uitschuiven. Je hebt er geen zin in, het wil even niet of misschien kan je er de energie niet voor opbrengen. Soms begin je vol enthousiasme aan iets en even later kan die energie weer helemaal verdwenen zijn. Het is goed om het jezelf wat makkelijker te maken. Als je geen zin hebt om te koken, dan bestel je wat. Misschien neem je je voor om één klein ding per dag te doen. Het is allemaal goed. Er bestaat geen script voor omgaan met je verlies, hoe te rouwen en hoe lang je er over doet. Iedereen doet het op zijn eigen manier.

Doe wat goed voelt
Wat zou je kunnen doen de eerste periode? Kijk naar wat je steun geeft en wat voor jou belangrijk is. Als je kunt neem tijd voor jezelf en laat je verdriet toe. Dit kan je doen door te luisteren naar muziek, herinneringen ophalen, praten over wat er is gebeurd, goede vrienden of familie om je heen, een fotocollage of album maken of een dagboek bijhouden. Dit zijn voorbeelden die mij hebben geholpen, het maakt niet uit wat je doet –of niet doet- doe vooral wat voor jou goed voelt!

Zes maanden geen belangrijke beslissingen nemen is een indicatie, want ook hier geldt: voor iedereen kan het anders zijn. Ik merkte dat ik na een half jaar wat meer ruimte in mijn hoofd kreeg en daardoor langzaam om me heen begon te kijken en open stond voor nieuwe activiteiten.

Reageren
Hoe is het voor jou gegaan? Heb jij ook belangrijke beslissingen voor je uit geschoven? Mocht je van gedachten willen wisselen of praten, neem dan gerust contact op.

Als iemand geboren wordt en als we opgroeien vieren de meesten onder ons de verjaardag als teken dat we weer een jaar ouder geworden zijn. Ik herinner me dat ik vaker op kalenders, die meestal op de wc hingen, geboortedagen en ook sterfdagen zag staan. Dit vond ik als kind heel apart, waarom zou je dat doen. Die persoon is er toch niet meer. Nu weet ik wel beter, sinds mijn vader en Paul, mijn vriend, zijn overleden heeft er een verandering plaatsgevonden. Opeens is de sterfdag belangrijk geworden en minder de verjaardag. De persoon die overleden is wordt namelijk niet meer ouder en de sterfdag wordt een nieuw ijkpunt.

Hoe zit dat dan met feestdagen. Dagen waarin de liefde en lief zijn voor elkaar centraal staan en die we met familie en geliefden willen doorbrengen. Als ik terugdenk aan kerstmis vroeger thuis, dan stond gezamenlijk en gezelligheid voorop. Meestal zaten we met 15 man aan tafel, uiteraard met heerlijk eten en lang (na)tafelen.

Opeens breng je deze dagen zonder hen door. Het doet pijn, het gemis is zo voelbaar. Je had ze er graag bijgehad. Kerst en Oud en Nieuw zonder hen is niet hetzelfde. Dit kan verschillende oorzaken hebben, overlijden, echtscheiding, ziekte, ruzie of wonen in een ander land.

Deze video, in het Engels, hoe speciale dagen invloed hebben op onze rouw, geeft het goed weer.

Wat voor omstandigheden jij je in bevindt en wat je ook gelooft, ik wens jou fijne dagen van vreugde, reflectie en eigenliefde.